تاثیر تمرین هوازی بر سطح رزیستین، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی زنان سالمند

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی بر سطح رزیستین، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی زنان سالمند بود. به همین منظور، 40 نفر از زنان سالمند (20 نفر دارای اضافه وزن و 20 نفر دارای وزن طبیعی) با میانگین سن: 59/11±88/61 سال، قد: 78/6±05/152 سانتی متر، وزن: 61/7±95/71 کیلوگرم و شاخص توده بدنی: 81/4 ±75/26 کیلوگرم متر مربع که همگی از سلامت عمومی برخوردار بودند به صورت هدفمند انتخاب شدند و سپس هریک از این دو دسته به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند (در مجموع چهار گروه 10 نفره). برنامه ی تمرین هوازی، بر اساس توصیه های کالج آمریکایی طب ورزش (acsm) و اصول علم تمرین طراحی شد. این برنامه توسط دو گروه تجربی به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. نمونه های خون در قبل و بعد از شروع 8 هفته تمرین هوازی در حالت ناشتا گرفته شد. برای مقایسه اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون از t- همبسته و برای تعیین تفاوت های بین گروهی از t- مستقل استفاده شد(05/0?p). نتایج نشان داد که در حالت پایه (قبل از شروع تمرینات)، بین سطوح رزیستین (80/0p=) و گلوکز (19/0p=) گروه های دارای اضافه وزن و وزن طبیعی تفاوت معنی داری وجود ندارد. ولی بین شاخص مقاومت به انسولین (00/0p=)، درصد چربی (00/0p=) و درصد توده بدون چربی (00/0p=) گروه های نامبرده تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج بین گروهی نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی، در زنان دارای اضافه وزن، تاثیر معنی داری بر رزیستین سرم (004/0p=)، مقاومت به انسولین (031/0p=)، درصد چربی (049/0p=) و درصد توده بدون چربی (049/0p=) دارد، اما تاثیر معنی داری بر سطوح گلوکز ندارد (22/0p=). همچنین، این تمرینات در زنان دارای وزن طبیعی تاثیر معنی داری بر متغیرهای نام برده ندارد (05/0?p). از طرفی، مشاهده شد که تغییرات مربوط به پس آزمون رزیستین (02/0p=) و مقاومت به انسولین (001/0p=)، بین دو گروه دارای اضافه وزن و وزن طبیعی معناداربوده، اما تغییرات گلوکز، درصد چربی و درصد توده بدون چربی معنادارنیست (05/0?p). بنابراین، در پژوهش حاضر، تمرین هوازی از طریق بهبود ترکیب بدن و کاهش مقاومت به انسولین در زنان سالمند دارای اضافه وزن ممکن است نقش مهمی در کنترل وزن و پیشگیری از دیابت نوع 2 داشته باشد. همچنین، با توجه به افزایش معناداررزیستین در کنار تغییرات ترکیب بدنی و کاهش مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن، بعید به نظر می رسد که ژن رزیستین در افزایش چاقی، مقاومت به انسولین و دیابت 2 نوع نقش داشته باشد.